Jaren getouwtrek met de Gemeente volgden.
foto’s Louise Oeben
La Louvre 1981-1989
Deel 2: Bloeitijd
(vervolg van Deel 1)
Jaren getouwtrek met de Gemeente volgden. Het was de tijd van ‘Geen Kroning maar Woningen’ en de grote gevechten tussen krakers en politie. Het was ook de tijd van de actieve inmenging van de Woningbouwverenigingen. Het Oosten en Woningbedrijf Amsterdam (nu Ymere) gingen een paar grote kraakpanden legaliseren en overnemen, waaronder het Wilhelmina Gasthuis, het NRC Gebouw en Tetterode. In al deze panden was een grote vertegenwoordiging van Lesbiënnes. Bovendien wierpen krakers zich ook op als idealistische ontwikkelaars. De krakers van Het Veem en De Nieuwe Meer kochten hun gekraakte panden zelf aan.
Een lekkage via een oude ontluchtingspijp? Geen bezwaar – een paar rubber laarzen brengt uitkomst.
‘De Voordeurregeling’ was het antwoord van de Staat op kraakpanden en communes.
Als je een uitkering wilde hebben moest je ook een eigen voordeur hebben.
Hier wordt de eigen voordeur aangegeven met een eigen bel.
No Section 28 was het protest tegen beperkingen die homoseksuelen in Engeland werden opgelegd in de Tatchertijd.
Het leven in La Louvre was vaak geen lolletje. Vooral in de winter was het er erg koud. Het grote industriële pand was weliswaar indrukwekkend maar het was niet op wonen gebouwd. In de winter werd er dus veel in vrouwencafé Saarein gezeten om warm te blijven. Veel vrouwen uit andere kraakpanden kwamen er om dezelfde reden ook. Van daaruit werd weer van alles georganiseerd en ondernomen.
Een belangrijk onderdeel van La Louvre was De Knalpot. Daar konden vrouwen leren hoe je de eigen motor kon onderhouden en werd aan auto’s en motoren geknutseld door de dames zelf.
Wordt vervolgd in Deel 3